تصاویر ، مخترعان اولین قربانی این اختراعات شگفت انگیز ! - وبلاگ پاییز

به گزارش وبلاگ پاییز، این ها تعدادی از شگفت انگیزترین اختراعاتی است که برای مخترعان شان به قیمت مرگ انجامیده اند.

عجیب ترین اختراعاتی که موجب مرگ مخترعات خود شده اند

1- ابونصر الجوهاری - پرواز ناپیروز

ابونصر اسماعیل بن هماد الجوهاری، واژگان نگاری بود که به نگارش کتابی به نام تاج زبان و عربی صحیح که حاوی 40 هزار واژه فرهنگ لغت است، معروفیت دارد. با این حال، دومین تلاش وی برای خلق اثری دیگر، به مرگ او منجر شد.

علاوه بر واژگان نویسی، الجوهاری به اختراع وسایل مختلف نیز علاقه داشت. او تا سرانجام عمرش، مجموعه ای از بال های مصنوعی را به منظور پرواز، با استفاده از چوب و طناب ساخت. انگیزه اصلی او از ساخت این وسیله که به بیش از هزار سال قبل بازمی شود، چندان تعیین نیست. برخی معتقدند که این یک تلاش جدی برای دستیابی به پرواز، پیش از اختراع برادران رایت بوده است. برخی دیگر نیز بر این باروند که الجوهاری به توهمی مبنی بر اینکه او پرنده ای قادر به پرواز است، مبتلا شده بود. انگیزه او اما هر چه که باشد، نتیجه تعیین است. او با چسباندن بال های مصنوعی به بدن خود، به امید پرواز از پشت بام یک مسجد پرید و پس از اصابت به زمین در اثر ضربه کشته شد.

2- ویلیام بولاک - ساخت دستگاه چاپ تازه

ممکن است فکر کنیم که خلق کتاب و روزنامه ها، اختراعی نسبتا ساده بوده است. اما یکی از اتفاقات آزاردهنده در ارتباط با چاپ روزنامه ها، پریدن لکه های جوهر بر روی لباس است. در اواسط قرن نوزدهم، چاپخانه برای حدود 400 سال قدمت داشت و افراد بی شماری در بهبود طراحی و عملکرد آن نقش داشتند. پیش از اختراع چاپخانه تازه به وسیله ویلیام بولاک، بسکمک از روزنامه ها و مطبوعات از دستگاه دوار چاپ که ساخت ریچارد ام. هو بود، استفاده می کردند.

بولاک با بهبود طرح های چاپ موجود و استفاده از ایده های دیگر مخترعین، برای توسعه دستگاه چاپ تازه خود اقدام کرد. دستگاه ساخت او، از یک کاغذ ممتد استفاده می کرد که هم زمان هر دو طرف آن چاپ می شد و سپس برش می خورد.

دستگاه چاپ تازه بولاک به روزنامه ها این امکان را داد تا کارآمدتر از گذشته چاپ شوند و در نتیجه نشریات وقت بر روی این دستگاه سرمایه گذاری کردند. اینجاست که بولاک دچار مشکل شد. در حین نصب و تنظیم دستگاه خود در چاپخانه ای مستقر در فیلادلفیا، او سعی داشت با ضربه پا، تسمه دستگاه را به درون قرقره هدایت کند، اما پای او درون ماشین گیر افتاد. پس از این حادثه، بولاک به قانقاریا مبتلا شد و در پی تلاش نافرجام پزشکان برای قطع عضو، درگذشت.

3- جان دی - اتاقک زیردریایی، از عجیب ترین اختراعات مرگ بار

جان دی در سال 1774، در حالی که مشغول آزمایش یک اتاق غواصی برای استفاده در زیرآب بود، درگذشت. از آنجاکه تلاش اولیه او خوب پیش رفته بود، جان دی اتاقی در داخل یک قایق ساخته بود که به او اجازه می داد با افزایش موج درون آب قرار گیرد.

او با خریداری یک کشتی قدیمی به نام ماریا، یک محفظه هوا در داخل آن ساخت. این محفظه ابعادی معادل 3.5 در 2.7 در 2.5 متر داشت و قرار بود در برابر فشار آب مقاوم باشد. او 20 تن سنگ را به کشتی متصل کرد و اجازه داد بخش دیگر کشتی در داخل آب غوطه ور شود و پس از قرارگیری در اتاقک خود، به عمق 36 متری دریا وارد شد. دقیقا تعیین نیست که چرا این آزمایش، با وجود پیروزیت های نمونه قبلی، با شکست روبرو شد. این احتمال وجود دارد که فشار آب بیش از حد پیش بینی دی بوده یا حتی ممکن است هوای کافی درون محفظه جریان نداشته است. به هر روی، این اختراع نیمه کاره و عجیب به قیمت جان او تمام شد.

4- آندری ژلزنیاکوف - سلاح شیمیایی

در سال 1990، ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی، به توافقی برای منع استفاده از سلاح های شیمیایی دست یافتند. با این حال، پیش از آن، تولید سلاح های شیمیایی در دست توسعه بود. سه سال قبل از امضای توافق نامه، آندری ژلزنیاکوف به عنوان دانشمند سلاح های شیمیایی برای شوروی فعالیت داشت. کار او شامل توسعه یک عامل عصبی تازه بود که به Novichok معروف شد. اگرچه، به نقل از گاردین، دولت روسیه برنامه این کشور برای ساخت سلاح مذکور را تکذیب کرد.

به هر روی، طبق گزارش ژلزنیاکوف، او در حال کار بر روی این عامل عصبی بود که پس از نقص فنی در هود آزمایشگاه در معرض ترکیبات سمی شیمیایی قرار می گیرد. او گزارش داد که پس از این حادثه، دایره های قرمز و نارنجی در چشمانش مشاهده کرده و گوش هایش زنگ می زند. ژلزنیاکوف تا چند سال پس از این حادثه زنده ماند و طی این مدت تلاش کرد تا برنامه سلاح های شیمیایی شوروی را فاش کند. سرانجام 5 سال بعد، سیستم عصبی و اندام های او از کار افتادند و در نهایت جان سپرد.

5- اسکندر بوگدانوف - اکسیر جوانی، از عجیب ترین اختراعات نافرجام

در اوایل قرن بیستم و بحبوحه رنسانس، انقلابی علمی در حوزه های زیست شناسی و پزشکی در جریان بود. در این میان، اسکندر بوگدانوف در قامت متفکر و مبتکر، به عنوان فیلسوف، اقتصاددان و نویسنده علمی-تخیلی، برای خود نامی را دست و پا کرد. وی هم چنین معتقد بود که امکان جوان سازی انسان وجود دارد و به وسیله انتقال خون می توان به زندگی ابدی دست یافت. بوگدانوف بیش از ده تلاش برای انتقال خون به خود داشت که ظاهرا پیروزیت آمیز بودند.

به گفته او، این کار علاوه بر مزایای جسمی، باعث شد تا بینایی بوگدانوف نیز تقویت شود. علاوه بر آن، طبق برخی گزارش ها، وی پس از انتقال خون، یک دهه جوان تر به نظر می رسید. در سال 1925، وی موسسه خون شناسی و انتقال خون را تاسیس کرد و متعاقبا از او خواسته شد تا مغز ولادیمیر لنین را بررسی کرده و در صورت امکان او را احیا کند. بوگدانوف آزمایشات انتقال خون را برای چند سال دیگر نیز ادامه داد تا اینکه در سال 1928، یک حادثه غیرمنتظره برای او رخ داد. بوگدانوف پس از تزریق خون یک دانش اموز به بدن خود، دریافت که آن نوجوان به سل و مالاریا مبتلا بوده و به سرعت درگذشت.

6- لوئیس خیمنز - مجسمه ساز بدشانس

در اواسط دهه 90 میلادی، شهرداری دنور برای ساخت یک مجسمه ، از هنرمندی به نام لوئیس جیمز دعوت به همکاری کرد. در این میان، فرودگاه بین المللی این شهر نیز در حال تکمیل شدن بود و شهر به نمادی متمایز نیاز داشت که از دوردست ها قابل تشخیص باشد. خیمنز اسبی بزرگ را تجسم کرد که روی پاهای عقب خود بلند شده بود و ساخت این مجسمه را آغاز کرد.

اگر به دنور سفر کنید، مجسمه ای 4 تنی را مشاهده خواهید کرد که با 10 متر ارتفاع در ضلع خروجی فرودگاه قرار گرفته است. پس از سال ها کار و با نزدیک شدن به اتمام ساخت مجسمه، قطعه ای از آن بر روی پای خیمنز بدشانس افتاد و باعث قطع شریان در پای این هنرمند و درگذشت او در سن 65 سالگی شد.

7- والریان آباکوفسکی - ترکیب کشنده هواپیما و قطار

در اوایل قرن بیستم، سفر با راه آهن به یکی از بهترین راه ها برای جابجایی مردم و محموله تبدیل شده بود. قطارها تا آن زمان حدود یک قرن قدمت داشتند و به عنوان راهی موثر برای حمل ونقل های طولانی مورد استقاده قرار می گرفتند. با این حال، برخی از مهندسان و مورخان در پی راه هایی برای ارتقای هر چه بیشتر آن بودند. در سال 1919، مهندس آلمانی، اتو اشتاینیتز، اولین پروژه خود برای ادغام قطار و هواپیما را پس از آنکه از موتور و پروانه هواپیما برای افزایش سرعت قطار تا سقف 150 کیلومتر بر ساعت استفاده کرد، کلید زد.

والریان آباکوفسکی با شنیدن پیروزیت آلمانی ها در این حوزه، مقامات جماهیر شوروی را متقاعد کرد تا به او اجازه دهند وسیله نقلیه خود را با استفاده از فناوری هواپیما توسعه دهد. این خودرو با نام Aerowagon، به منظور حمل و نقل مقامات دولتی و محموله های مهم برای انتقال سریع در مسافت های طولانی ساخته شد. علاوه بر قطعات هواپیما، آباکوفسکی با هدف افزایش سرعت وسیله نقلیه خود، تغییرات دیگری را در اختراع خود به کار گرفت که از جمله آنها می توان به تغییر دماغه و سقف شیبدار برای افزایش ویژگی آیرودینامیکی ماشین اشاره کرد.

پس از اعمال تغییرات، قطار پرسرعت Aerocar قادر بود تا حداکثر سرعت 140 کیلومتر بر ساعت حرکت کند. پس از پیروزیت در سفرهای آزمایشی، این وسیله نقلیه با 22 مسافر از جمله آباکوفسکی بارگیری شد. پس از آنکه سفر اولیه به خوبی پیش رفت، در جهت بازگشت، قطار با سرعت 80 کیلومتر بر ساعت از ریل خارج شد و شش از نفر مسافران از جمله آباکوفسکی کشته شدند.

8- ویلیام نلسون - دوچرخه موتوری، از عجیب ترین اختراعات مرگ آفرین

شرکت آمریکایی جنرال الکتریک، سابقه ای طولانی در اختراعات مختلف دارد، به طوری که قدمت آن به دوران توماس ادیسون و اختراع لامپ رشته ای برمی شود. از سال های ابتدایی تاسیس تا به امروز، این شرکت حرفه ای، نیروگاه مرکزی، قطارهای برقی، دستگاه اشعه ایکس، لوازم آشپزخانه، لوله های خلاء و موارد دیگر را به جهان معرفی کرده است. با این حال، در طول جهت، برخی از نوآوری های آنها نتایج کشنده ای را در پی داشته است.

ویلیام نلسون در اواخر قرن بیستم، یکی از مخترعان شاغل در این شرکت بود. پیش تر، جنرال موتورز در زمینه توسعه قطارهای برقی به پیروزیت دست یافته بود و در سال 1914 نیز به سمت ساخت یک خودروی الکتریکی پیش می رفت. اما کمی قبل تر، یعنی در پاییز 1903، این شرکت در حال کار بر روی یک وسیله کوچک تر برای حمل و نقل بود. نلسون قصد داشت با اضافه کردن یک قطعه اضافی، دوچرخه ای مجهز به موتور بسازد. دوچرخه موتوری ساخت نلسون، به خوبی کار کرد و پروژه ای پیروزیت آمیز بود. با این حال، او در بعدازظهر 4 اکتبر 1903 سوار بر دوچرخه خود، از ارتفاعی در یک تپه سقوط کرد و در حالی که تنها 24 سال داشت، در اثر جراحات وارده جان سپرد.

9- هنری اسمولینسکی - ماشین مرگ بار پرنده، از عجیب ترین اختراعات کشنده

وقتی می خواهیم آینده را تصور کنیم، به احتمال زیاد ماشین های پرنده نیز در آن حضور دارند. شاید به همین دلیل است که در طول تاریخ، تلاش های متعددی برای ساخت این وسیله نقلیه شکل گرفته که تقریبا تمام آنها نیز به در بسته خورده اند. یکی از این افراد، هنری اسمولینسکی بود که برای بیش از یک دهه در Rocketdyne، یک شرکت تولید موتور موشک کار می کرد و پرواز در خون او بود. وی پس از ترک راکتدین، یک شرکت متشکل از مهندسین وسایل نقلیه پیشرفته را به همراه دوستش هال بلیک تاسیس کرد. هدف آنها، طراحی و تولید یک ماشین پرواز بود.

این دو به جای ساختن یک ماشین پرواز مستقل، به ایده ای خوش بینانه و البته بی پروا برخوردند. آنها تصمیم گرفتند یک خودرو و هواپیمای موجود را پس از کالبدشکافی، با یکدیگر ادغام کنند. اولین مدل آنها که AVE Mizar نام داشت با ترکیبی از خودروی فورد پینتو و هواپیمای Cessna Skymaster ساخته شد. ایده آنها از ساخت این وسیله نقلیه، استفاده از آن به عنوان یک خودروی معمولی و سپس با ورود به فرودگاه و اتصال قطعات Cessna به ماشین، به پرواز در آوردن آن بود.

سپس با فرود و رسیدن به مقصد، قطعات هواپیما جدا شده و راننده می تواند با خودرو به حرکت زمینی خود ادامه دهد. در طی سه ماه، تعدادی آزمایش بر روی این وسیله نقلیه انجام شد. با این حال، در آخرین پرواز آزمایشی آنها، پس از چند دقیقه برخاستن، بال راست هواپیما خم شد و پس از سقوط ماشین پرواز، اسمولینسکی و دوستش کشته شدند.

10- فرانس ریچلت - لباس بالداری که چتر نجات نشد

فرانس ریچلت خیاطی اتریشی است که در سال 1878 به جهان آمد. او در 30 سالگی، پس از آنکه اولین پرواز خود را تجربه کرد، به ساخت لباسی با ویژگی چتر نجات روی آورد. با اینکه چتر نجات در آن مقطع، بیش از یک قرن قدمت داشته است، اما با ظهور هواپیماها، اهمیت دوچندانی پیدا کرده بود. ریچلت معتقد بود که با تغییراتی در طراحی لباس ها، می تواند عملکرد چترهای نجات را بهبود ببخشد و از مهارت های خیاطی خود در این راه استفاده کرد. نتیجه کار، چیزی شبیه به بال های مدرن بود و ریچلت تصور داشت که این طرح با پیروزیت همراه خواهد شد.

او با استفاده از لباس های بالدار و اتصال بند به آنها، آزمایشات خود را با پرتاب از پشت بام کارگاه خود آغاز کرد. علی رغم ناکامی در آزمایشات، ریچلت هم چنان اعتقاد داشت که چتر نجات او کار خواهد کرد. او پس از آنکه یکی از لباس های بالدار خود را به تن کرد و از ارتفاع 8 متر پرید، پای خود را شکست. با این حال، ریچلت تسلیم نشد و فکر می کرد که علت عدم پیروزیت، پرش از ارتفاع کم و عدم استقرار مناسب بال ها بود.

بنابراین، تصمیم گرفت از ارتفاع بالاتری تلاش دوم خود را امتحان کند. یک سال بعد، یعنی در سال 1912، ریچلت یک نمایش عمومی برپا کرد و از اولین عرشه برج ایفل در ارتفاع حدود 54 متر پرید. لباس بالدار او این بار نیز کارایی نداشت و ریچلت در اثر ضربه درگذشت.

11- توماس میدگلی جونیور، مرگی حاصل از اختراعات عجیب

داستان زندگی توماس میدگلی جونیور، به تنهایی می تواند موضوعی برای نگارش یک کتاب باشد. در حالی که اغلب مردم حتی نام او را نشنیده اند، عده کمی وجود دارند که چنین تاثیر ژرف و ماندگاری را در جهان گذشته اند. در طول حیات، وی به مطالعه و نوآوری برای موتورهای اتومبیل جنرال موتورز پرداخت. در جریان تلاش های خود برای بهبود عملکرد موتورهای احتراقی، میدگلی استفاده از بنزین سرب را توسعه داد. این ایده عملکرد موتورها را ارتقا داد اما میلیون ها نفر در معرض مسمومیت بالقوه سرب قرار گرفتند.

در گام بعدی، او در زمینه توسعه CFC (کلروفلوئوروکربن) برای استفاده در دستگاه های تهویه هوا و یخچال و فریزر مشغول شد. بار دیگر، کار او پیروزیت آمیز بود اما ترکیبات شیمیایی باعث ایجاد حفره هایی در لایه ازن شدند. بشر و محیط جهانی، تا به امروز نیز از آثار اختراعات میدگلی استفاده می کنند.

او در دهه 40 میلادی به فلج اطفال مبتلا و از کمر به پایین فلج شد. میدگلی پس از بیماری نیز هم چنان به کار خود ادامه داد اما از اینکه به وسیله افراد دیگر از تختخواب جابجا می شد، دل خوشی نداشت. بنابراین، او یک سیستم پیچیده از طناب ها و قرقره ها را ابداع کرد تا بتواند بدون کمک دیگران، خود را از تخت بلند کند. با این حال، یکی از عجیب ترین اختراعات او سرنجام خوشایندی نداشت و خفگی به وسیله طناب های این وسیله، در نهایت جان او را گرفت.

12- هوراس لوسون هونلی، زیردریایی کشنده

در میان جنگ داخلی امریکا، هوراس لوسون هونلی اولین زیردریایی جنگی جهان را برای نیروهای کنفدراسیون ساخت. این وسیله از یک دیگ استوانه ای ساخته شده بود و با طول 12 متر، برای قرارگیری هشت نفر گنجایش داشت. زیردریایی هونلی در تابستان 1863 آزمایشی پیروز آمیز را پشت سر گذاشت و پس از آن به کارولینای جنوبی ارسال شد تا در آنجا نیز تست شود. طی یکی از آزمایش ها، در حالی که دریچه زیردریایی به طور کامل بسته نشده بود، به اعماق دریا رفت که در نتیجه دو تن از خدمه غرق شدند.

پس از آن هونلی تلاش کرد تا خدمه جایگزینی را پیدا کند که مایل به سفر با این زیردریایی باشند. او در نهایت خود به عنوان یکی از داوطلبان در سال 1863 به همراه چند تن دیگر، از بندر چارلستون وارد این زیردریایی شدند که در نهایت، تمامی اعضا غرق و هیچ کس زنده نماند. این زیردریایی بعدا مجددا کشف و تعمیر شد و خدمه تازهی در آن مستقر شدند. این بار، آنها از این وسیله نفرین شده برای شلیک اژدر در یک نبرد استفاده کردند. با این حال، در حین بازگشت، این کشتی دوباره غرق شد و یک سوم خدمه کشته شدند.

4141